SENİ SEVMEKTEN BİR AN BİLE PİŞMAN OLMADIM
Seni sevmekten bir an bile pişman olmadım.
Acıyla yoğruldum ,özlemle sınandım.
Geceler boyu adını sayıklasam da,
Bir kez olsun vazgeçmeyi aklımdan geçirmedim.
Her gözyaşımda sen vardın biliyor musun?
Her tebessümde hayalin gizliydi.
Uzak olsan da kalbime dokunuyordun.
Bir nefes kadar yakındın,hep içimdeydin.
Sana dair ne varsa ,sevdim delice.
Hasretini,yokluğunu,adını bile.
Bir gülüşüne bin acıya razı oldum.
Yeter ki kalbimde hep sen ol diye.
Seni sevmek bazen yangında üşümek,
Bazen suskun kalıp içimde çığlık atmak gibiydi
Ama ne olursa olsun vazgeçemedim.
Seninle var olmayı sevdim, sensiz yanmayı bile.
Gidişinle yarım kaldım belki
Ama sevdandan eksilmedim hiç.
Ne zaman dönersen,bulacağın yer belli.
Sana adanmış bu kalbin en derin yeri.
Ben seni beklemekten hiç pişman olmadım.
Zamana direndim, hasrete boyun eğdim.
Gözlerin bir kez daha baksın diye bana,
Tüm hayallerimi sensizliğe emanet ettim.
Bir gün dönersin işte o gün anlarsın.
Bu kalp sana nasıl tutulmuş,nasıl sabretmiş.
Seni sevmekten bir an bile vazgeçmemiş
Çünkü bu kalp seni sevmek için var edilmiş..
08.03.2025
Zeynep KoçarKayıt Tarihi : 8.3.2025 22:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!