Seni Sensiz Yaşamak da Güzeldi

Bugün bir yaprak daha kopardım takvimden,
Okumadan da fırlattım bir köşeye umarsızca.
Bir günüm daha eksilmiş sensiz neyleyim okumayı,
İşte, bu biten takvimle de bir senem daha son buldu sensiz.
Ne de çabuk geçiverdi yıllar…
Ama ne hikmetse bir sen geçip gidemedin geçen yıllara nispet yaparcasına.
Geçse de yıllar, günler, saatler sen geçemedin hiçbir salise bile içimden.
Gözlerimi kapattığımda capcanlı yanımdaydın,
Açtığımda ise boşluğumda kaybolan silik bir suret…
Bir ama gibi dolaşsam avare avare,
Hala suretin belirir mi acaba belleğimde?
Aslında sana hem ‘kal’ diyordum hem de ‘git’
Hem ‘benle ol’ istiyordum hem de ‘olma’!
‘Git’ derken haykırarak sessizce ’ kal’ diyordum.
Gerçekten bu kadar sağır olduğunu bilmiyordum
Ya da benim bu kadar lal olduğumu…
İstiyordum ki bu serzenişimi hem ‘duy’ hem ‘duyma’!
Bu bende aklımın ermediği bir medcezir hala…
Zaman geçtikçe ne varlığını kabul edebildiğim
Ne de yokluğunu inkâr edebildiğim.
Yıllar sonra içimde sakladığım acı bir hatırasın tek cümleyle.
Hatıra geldikçe içimi acıtan
Göz pınarlarımı selle arkadaş kılan
Kalp atışlarımı abartısız, adeta fayla yarıştıran
Ah, içim ne depremlere tabi oldu bir bilsen!
Şimdi kime baksam senin yüzün, senin sözlerin, senin adın.
Herkese senin adınla sesleniyorum,
Her ne kadar da cesaret edip bir sana seslenemesem de…
Belki kabirdeki canlılara haykırırım seni,
Dünyada bırak haykırmayı, fısıldayamadığım bile gerçeği.
İşte, sen şimdi bunları bilsen ne bilmesen ne
Neyi değiştirir ki mazide?
Bugün kopan son yaprakla, yeni bir takvim asıldı duvara
Bu, sensiz geçirdiğim kim bilir kaç yıl olsa da…
Şimdi sana seni sevdiğimi söylemediğim yıllara nispet yaparcasına
Senden vazgeçtiğimi, bu yeni gelen seneyle seni içimde eskittiğimi haykırıyorum!
Ama şunu bil ki her şeye rağmen seni sensiz yaşamak da güzeldi…