Seni Özlüyorum Şiiri - Ramazan Akay

Seni özlüyorum....
Anlamsızca, manasızca boş satırların arasına bakıyorum
Bir anlam arıyorum kelimelerin karmaşasında
Bir bütünlük ararken zavallı beynim harflerin arasında
Bir tek iki kelimeyi süzebiliyorum, onları okuyorum:
SENİ ÖZLÜYORUM
Yazdığım tüm metinler aslında hep bunu haykırıyor
Kelimeler anlamını yitirmiş, hepsi aynı anlama çıkıyor;
Desem ki anlatayım dünyayı, yalnızlığı ayrılığı
Yazayım desem dağları, ırmakları, denizleri, ovaları
Anlatmak istesem belki de sadece içtiğim kahvenin tadını
Binlerce kez yazıp kahkahaları, hiçbir yerde anmasam adını
Sonunda noktayı koyup baktığımda kağıdıma; satırları okuyorum
Son sözlerim yine aynı şey olmuş; SENİ ÖZLÜYORUM
Kırıp atayım diyorum kalemimi, yakayım tüm kağıtlarımı
Hafızamdan kazıyayım bu iki kelimeyi, sileyim anılarımı
Sonra sözün olmadığı bir yer bulayım, yazının olmadığı bir yeri
Kalsam artık hep orda, bir daha yazmasam, dönmesem asla geri...
Sonra içimdeki sese kulak veriyorum, birazcık kendimi dinliyorum
Ve yine yankılanıyor aynı kelimeler beynimde; SENİ ÖZLÜYORUM
Çıkayım diyorum bir dağın zirvesine, orada yaşayayım
Kartalların yuvasına yakın, insanlardan uzak kalayım
Yada denizin dibini boylayıp, suyun sessizliğine sığınsam
Huzuru, mavilerin derinliklerinde – uzaklarda arasam
Bir çoban olayım, kavalıyla bulutlara seslenen
Yazmayı bilmeyen bir cahil veya, kuru ekmek ile beslenen
En iyisi göçüp gitmek bu dünyadan, artık kalmak istemiyorum
Son sözlerimi söyleyeyim göçmeden: SENİ ÖZLÜYORUM.