Seni Kendime Sakladım Şiiri - Şiir Sayesi

Ben seni,
Kalbimin en kuytusunda,
Zamanın bile uğramadığı bir boşlukta sakladım.
Ne göz değsin istedim sana,
Ne kelimeler yorsun adını.

Bir dokunuşun vardı,
Sonbaharda savrulan yaprak gibi,
Sessizce düşerdi içime.
Ama sen bilme istedim,
Çünkü bilince eksilirdi belki büyüsü.

Hayatın telaşında yorulduğun anlarda
Omzuna düşen görünmez bir rüzgar olmak istedim.
Gecenin hüznüne gömdüğün dertlerinin
Sessizce yanında duran tek sırdaşı olmak...

Kimse bilmesin diye
Adını dualarımın arasına sakladım.
Her gece seni,
Ayazın içindeki bir nefes gibi içime çektim.
Hasretini bir nakış gibi ördüm içime,
Gelmesen de geleceksin diye bekledim.

Olur ya bir gün,
Aklının en sessiz köşesinde düşersem aklına,
Gözlerinin kenarında bir buğu belirirse ansızın,
Bil ki ben o an seni anıyorum.

Yüreğinde ince bir sızıyla
Benim sana ilmek ilmek işlediğim sevgiyi hisset.
Bir gölge gibi geçtim belki hayatından,
Ama ardımda bıraktığım sessizlik
Hâlâ fısıldıyordur seni.

Varlığıyla sevilen nice insan varken,
Yokluğuyla sevmek bana nasipmiş.
Seninle yaşanmamış anları
Yaşanmış gibi saklıyorum içimde.

Ve bil ki,
Ben seni kimsenin ulaşamayacağı bir yerde değil,
Senin bile fark edemeyeceğin kadar derin bir yerde,
Kendime saklıyorum.