Seni Kalbime Gömdüm Şiiri - Aygül Zade

Seni kalbime gömdüm, ne toprağa ne taşa,
Bir yudum nefes gibi sakladım her yana.
Adını anmasam da gecenin koynunda,
Her sükûnet içinde sen düşersin aklıma.

Sana dair ne varsa sustuğumda başlar,
Bir gülüşün, bir bakışın, bin sene ağrılar.
Kokun rüzgârla gelir, saçlarımda dolanır,
Bir kere sevmişim ya, yüreğim kanar.

Zaman aktı durmadan, mevsimler değişti,
Ama içimde sen, hep ilk günkü gibi.
Bir fotoğraf değilsin, bir anı hiç değil,
Kalbimin en derininde, canlı bir sevgi gibi.

Seni kalbime gömdüm, sessizce, usulca,
Hiç kimse bilmedi, yoktun artık aslında.
Ama ben her gün seni yeniden yaşadım,
Yüzünü yıldızlara, adını dualara yazdım.

Gitmen bitiş olmadı, bendeki varlığınla,
Her yokluğun, bin varlık etti bana.
Sana "hoşça kal" demedim hiçbir zaman,
Çünkü gitmedin aslında, kaldın içimde kalan.

Her sabah gözlerimde seninle uyanırım,
Her gece kalbimde seninle ağlarım.
Bir mezar taşı yok bu aşkın başucunda,
Ama sen, ebedîsin yüreğimin kıyısında.

Seni kalbime gömdüm, aşkın en kutsal yerine,
Ne unuturum ne anlatırım kimseye.
Bir sır gibi taşıdım seni her nefeste,
Kimi zaman sitemle, kimi zaman sevgiyle.
Aygül Zade ✍🏻