Seni İlk Gördüğüm Gün Şiiri - Aygül Zade

Seni ilk gördüğüm gün, zaman durdu sanki,
Gökyüzü sustu, rüzgâr bile hafifledi aniden.
Bir anlık bakışta bin yıl yaşadım içimde,
Kalbim, adını henüz bilmeden ezberledi seni.

Gözlerin, uzak bir yıldız gibi parlıyordu,
Ne geceye aitti, ne de gündüze.
Bir bahar sabahı gibiydin;
Henüz uyanmamış ama umut dolu bir düşte.

Gülüşün, eski bir şarkının en güzel nakaratı,
Sessizce çalıyordu içimde durmadan.
Ve ben, o melodiyi kaybetmemek için
Bütün benliğimle sana dönmüştüm o an.

Kalbim, hiç sormadan kapılarını açtı,
Kilitleri kendiliğinden çözüldü.
Korkularım, yorgunluklarım, geçmişim…
Hepsi sustu, sadece sen konuştun gözlerimden.

Bir çiçek gibi açtı içimde sevda,
Ve rüzgârınla savrulmak istedim sonsuzluğa.
Adını her harfinde yeniden buldum anlamı,
Dilinle değil, kalbinle anlattın bana aşka dair her şeyi.

Seni ilk gördüğüm gün, dünya başka döndü,
Gölgeler bile ışığa aşık oldu.
Ve ben, o gün anladım:
Bazı anlar sadece bir kez yaşanır, ama ömür boyu sürer etkisi.