Seni hiç affetmeyeceğim..

Bitti artık,
Bütün hayallerim,
Bütün rüyalarım,
Hepsi bitti..
Bundan böyle hep sensizliği yaşayacağım,
Kaderimde var olan sensizliği..
Bir fırtına var bilmediğin,
Bilemeyeceğin…
Bir yangın var hiç görmediğin,
Göremeyeceğin..
Sensizliğin kör karanlıklarındayım,
Beni bıraktığın yerde değilim artık,
Bir sonbahar rüzgarı başımda esen,
Önüne katmış umutlarımı,
Bir o yana,bir bu yana sürükleyen…

Bitti artık,
Ben de bittim.
Tükettim bütün umutlarımı,
Çaresizim,
Bu güzel rüya hiç bitmesin istedim,
Hiç bitmesin seninle başlayan düşler..
İsterse hiç gelmesin yarınlar,
Tükenmişliğin güzellikleri bunlar,
Ben bunlarla varım,
Gün batana kadar…
Hiç bitmesin istedim.
Bunlar da olmasa ne yaparım..

Al senin olsun yaşam denen bu yalan,
Burada o yalan,bu yalan,her şey yalan,
Aslında sen ve ben de yalan..
Sonunda göreceksin;
Ne var ki elde kalan? ..

Çaresizliğin tam orta yerinde bıraktın beni,
Al, başının çaresine bak dedin…
Ben ne yaparım şimdi yapayalnız,
Ne yaparım olmazsa ellerin,
Yorgun kalbi ne yaparım,
Yok olmuşlukları ne yaparım,
Hiç ışık gelmezse aydan,güneşten,
Mevsimler olmadan ne yaparım…
Yokluğundur içime çöreklenen,
Sen yoksan ben yokum,
Sen varsan ben varım…

Beni benden aldın,
Senden başka kime ne diyeceğim..
Bu paramparça kalbi de alıp götürseydin keşke,
Sana dön demeyeceğim,
Böyle giderse gözlerim açık gidecek,
Seni hiç affetmeyeceğim,
Affetmeyeceğim..