Aynı gökyüzünü paylaşıyoruz doğru,
ama aynı ağacın gölgesinde değiliz.
Aynı yıldızları izliyor, aynı hayalleri kuruyoruz
farklı şehirlerde, farklı çiçekleri koklayarak.
Aynı güneşle aydınlanıyor etrafımız,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta