Seni Düşlemek Şiiri - Hamit Atay

Seni Düşlemek

Seni düşlemek,
Gecenin en sessiz saatinde
Yıldızlarla konuşmak gibi,
Bir çiçeğin, adını bilmediği yağmura âşık olması gibi,
Usulca, sessizce, derinden...

Seni düşlemek,
Bir rüzgâr esintisinde adını duymak,
Issız sokaklarda ayak izlerini aramak,
Ve her adımda sana biraz daha varmak gibi,
Bilmeksizin, korkmaksızın, severek...

Seni düşlemek,
Bir denizin ortasında susuz kalmak gibi,
Ellerimle göğe dokunup, seni yıldızlardan toplamak gibi,
Ve en ıssız anımda
Adını kalbimin en sıcak köşesine yazmak gibi...

Seni düşlemek,
Bir şairin kelimelere yenik düşmesi gibi,
Kalemin ucu yanarken şiire sarılmak,
Her dizede biraz daha sana dönüşmek,
Biraz daha senden olmak gibi...

Seni düşlemek,
Ne vakte bağlı, ne mekâna,
Ne güneşe ihtiyaç duyar, ne aya,
Sadece varlığının sessiz yankısı yeter,
Ve ben her yankıda,
Biraz daha kaybolurum sana...

Seni düşlemek,
İmkânsızı istemek değil,
İmkânsızda yaşamayı öğrenmektir.
Bir adım atıp sana varamasam da,
Biliyorum;
Her hayal, her dua, her şiir
Zaten sensin,
Zaten benim en gerçek düşümsün...
Şiir Hamit Atay