Seni Dinlerken Şiiri - Bülent Güldal

Yanaklarının gümüş çukurunda ışıklar oynaşıyor
bir demet karanfil oluyor dünya ortasında ben
tutuversem bozulacak büyü savrulan eteklerinden

Cümbüşlü meyhanedir gönlüm
makber isteyenlerin olsun
bana sıcaklığını ver göğsünden havalanan
yaz kuşlarının
dağ denizle yoğruluyor gökyüzü düşüyor içime
seni dinlerken

Ardımda kalan yol eskidikçe sabırla yenilendim
derin sulara düşürdüm yüreğimi
dönekler pazarında
aykırı bir sesim Allah'a bile eyvallah etmeyen

Kanlı gömleğini çitilemekten usandım
kirli yüzyılın
aşk faslında acemi taylar yarışıyor
yangınlı bulutlarla
türkülerle geçiyorum ömrümün güz bahçelerinden

Tuzu kaldı tenimde tırmandıkça düştüğüm
sis dağlarının
buza dönüşen eşya,ıssızlaşan odalar,
mor yalnızlık
kırığını onarıyor kristal bir vazo
kokladığım gülünden

Bana düşlerini ver,lacivert gözlerinin
şen türkülerini
şiir ırmağımın son dizesine düşür
yaz gecelerini
kırmızı karanfiller dönüyor başımda
seni dinlerken