Anneciğim,seni çok özlüyorum.
Mezarın uzaklarda ve hep yalnız olsan da
Toprağını kucaklayıp yanağımı koyuyor,
Gözyaşlarımla suluyorum kabrini.
Sanki kollarınla sımsıkı sarıyorsun bedenimi
Sıcaklığınla eritiyorsun üstümdeki kar tanelerini
İçin için ağlıyor gibisin,sesini duyar gibiyim.
Seni bir daha görmek için;
Dalıyorum,denize dalar gibi, toprağın derinliklerine.
Karanlıkta arıyorum seni,boğulurcasına.
Nefesim yettiğince kalmak istiyorum yanında.
Bir volkan gibi fırlatıyorsun beni dışarıya
Şimdi istemesen de geleceğim bir gün yanına
Seni çok özlüyorum,özleyeceğim Anneciğim.
30.01.2007
Gürcan ŞavklıKayıt Tarihi : 30.1.2007 17:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!