Seni çok özlöyorum evladım

göçmen ruhlar
uçar
yitik
kanatla
kırık
gönülde
...
fırtınalar kopar
vurmaz kıyıya dalgalar
ve
kimseler duymaz
biri ıslanır sadece
kaçarken
kendinden
yağan gözyaşıyle
...
ister
kapansın
ister kapanmaz yaralar açılsın
duyulmaz artık
ki;
kırık kanatlar
yitik gönüllerde
göçmüştür
artık
mevsim heep sonbahar
dönmez bi daha bahar gelene kadar
...
kalır eline
kalabalık bir
yalnızlık
sessizlik
ve sensizlik
...
baba
babacığım

sağır olsun kulaklar
bağırsada
bu sada
uykuya dalana kadar
kabustur her yön
uyanıkken
nereye kaçsan
nereye baksan

evladım
canım
ben
ben...