Hep mutluluk aradım
Bulamadım hiç bir tende
Kapı kapı dolaştım durdum
Seni bulana kadar
Yalnızlık esir etti beni
Beynim mapushanesiydi
Kalbim ikna ettirdi kendini
Seni bulana kadar
Ömrüm gül oldu, soldu
Saniyeler geçmedi, asırlar oldu
Saçlarım seyreldi, akla doldu
Seni bulana kadar
Şarkılar bile yoktu yanımda
Varamadım hayatın tadına
Vuslat bir türlü girmedi bu cana
Seni bulana kadar
Konuşmak tesir etmiyordu
Diğer yarısını bulmak istiyordu
Yürekti bu laf dinlemiyordu
Seni bulana kadar
Bu cihanda tadım tuzum yoktu
Her taraf cansız bir boşluktu
Hayatım su gibi akıyordu
Seni bulana kadar
Kayıt Tarihi : 8.7.2014 21:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!