Aklımda fikrimde yoktun,
Aklımı başımdan aldın
Sonra
Ağlama nöbetlerim başladı.
Zavallılık kirletti usumu,
Çaresizlik kırdı
Kanadımı, kolumu;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yargıç değilim,
Suçlu da…
Sen de kendini yargıç sanma,
Suçlu sayma!
Öyleyse
Bu hayatı
Sen kendince yaşa!
Bırak ben de
Yaşayayım gönlümce!
Bu final hep istek ve temennide kalıyor. Keşke her şey bu kadar basit olsa. Yürek sevince herkes ayrı hayata dönemiyor, dönülemiyor. Selamlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta