Seni anıyorum ey yüce!

seni anıyorum ey yüce
Seni!
ve andıkça da seni
beni her an gördüğün,
ve duyduğun
ve bana,
benden çok daha
yakın olduğun geliyor da aklıma,
bana tıpkı
benim gibi
vicdanımla baktığın
ve onunla da şu an
gülümsüyor ya da
şüpheli ya da
öfkeli bir yüz hatlarına
sahip olduğun beliriyor da işte o an kalbime,
bir umuyor
bir ürküyor sonra..
bir coşup bir pusuyor
sarsılıp ,silkinip duruyor
ve beynimde
o iyilik ve kötülük sütunlarında
listelenen
anlarımın dengesinde ..
anlıyordum işte yerimi yurdumu