Bak,
Yine seni andım durup dururken.
Hani insan,
Çayır kokusunda bulur bazen sevgiyi...
Tırmanırken,
İnmenin ferahlığını duymak ister,
Dduyamaz...
Özlemleri yazarken kalemin ucunda,
Yüreği şaha kalkar da
Haykıramaz...
Sen;
Özlemlerin en yücesi değilsin belki,
Ama en anlaşılmazı
Ve ulaşılmazısın nedense...
Bilsen;
Kaç kez unutmak istedim seni,
Kaç kez...
Unutamadım.
Çünkü kalbim buna
Dayanamaz...
Kayıt Tarihi : 23.12.2000 01:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!