Seni anarken! Şiiri - Mustafa Cilasun

Ne hazin ki
Şimdi sensiz çaresizim
Umutların kuraklığında halsizim birde dilenciyim

Hamiyeti
Ben nerden bilirim
Kendi halinde sefilliği soluyan şevksiz olan nefesim

Seninle
Hürriyetin izlerindeyim
İşaret taşlarına bakarak naçarlığımı nasıl sorgularım

Hiç uğruna
Neleri ezberlemedik ki
Asimilasyon yozluğunda daralmalar bir kez bıraktı mı

Korku
Her yanımızı kuşatırken
Biz seni anlamak için halin sayfalarına hiç dalmadık ki

Kelamı kadim
İhya eden bir fütuhatken
Muamelat muğlâklığı, hedefsizlik sanki kör bir kuyuydu

Asırlardır
Uyku tebelleş olurken
Gözler ekrana kitlenirken, nefsimde o kadar hadsizken

Zihnim bulanıkken
Nasıl anlayacağımı idrak etmezken
Ömür sessizliğinde zamana muhtaçken anlamak çok zor

Aşkı hissettiğim gibi
Zevki dilediğim vaki olunca
Hadsiz maslahatlar önüme sayfalarını açınca gel sen anla

Çıkamıyorum
İşin içinden ne olur beni anla
Sen olsun halimin fakirliğine kederlenme, ruhum serzenişte

Anlamsız
Kederler sıra ile peşimde
Hicran sinemde mücerret bir demle kendi halinde hüzünle

Ne bülbül
Ve nede rengârenk gül
Ruhuma kokusu sinmiyor ne olur bir kez de sen kalbe süzül

Aşkla hüzün
Meşkle muhabbeti serdet
Fakirliğime avdet et, hilminde var hikmet, gel sen davet et