Senfoni Şiiri - Nilgün Şişman Ulu

Sevdalar dökülüyor gözlerimden
Bir bebeği sevmekle başlıyor yaşam
Umarsızca yaşanmış yıllardan
Yüzümdeki çizgilerden haykırıyor hayat
Ve türküsü akşam sefalarının

Seni sevmekle başlıyor her şey
Yumuk yumuk ellerine bırakmak sümbül kokan düşleri
Ve anlamak sevgiyi
Korkakların içinden yükselmek
Ve devirmek umutsuzluk gibi bir devi
Ve anlamak dallardan dökülen nağmeleri

Senin yaşlılık dediğin bu çizgiler
Sessiz şahitlerimdir benim
Belki de bu yüzden senin 'öl' dediğine ben 'ol' derim
Bu yüzdendir yitmeyen sevmelerim
Sarılmamaçılan kollara
Açılmayanlara uzatmam ellerimi
Titrek sesimle eşlik etmem su perilerine
Bu yüzdendir
Çünkü senin 'ol' dediğine ben 'öl' derim

Avuçlarımda tutarım yaşam denen martıyı
Her bir kanat çırpışında anlarım
O gider her bir dalga sesine
Ben anlarım
Yosun kokusu sarar dört yanımı
Ağlarım

Gülmek gibi gelir yaşamak
Sen her sabah doğan güne nazlanırken ben damlalarda yaşarım
Akasyalar mırıldanır, nazlanır
Ben türküsünü yaparım

Bazı bazı gün gibi ölesim gelir
Kendimi ayıplarım
Senin 'son' dediğin yerde ben yeniden başlarım
Bir o yana bir bu yana bakarsın
Ben yavaşlarım
İşte böyle bir yaşamda, gürültü kokusuyladır savaşlarım

Oysa ne bir heybet yüklüyüm ne kedere hercai
Öyle bir yüreğim var ki
Sevmelere hüdai....