Senden Uzakta Şiiri - Akif Yürükal

Beni karga tulumba içeri aldılar
Karanlık,soğuk odalarda
Dövdüler,sövdüler,üzerimden geçtiler
Söyle dediler
Sevdana karşılık bulamadığın memleketlerde
Israrla neden yaşadın
Söyleyemedim içimde bir umut taşıdığımı
Sustum öylece
Rutubet kokuyordu her taraf
Bir demir parmaklık ardına atılmıştı hayat
Ölüm tedirginliği bu olsa gerek
Ağladım sessizce
İçim yanıyordu
Öfkem beni isyana sürüklüyordu
Yumrukluyordum duvarları
Geceler çınlıyordu
Ölüyordum yalnızlıktan
Derken özgürsün dediler
İçine lağım suları karışmış bir özgürlükle yaşamak
Ağır geliyordu insanların arasında
Doğru olan ilmime yakışır
İnsanca bir tutum sergilemekti
Çekip gitmek değildi aslolan
Kalıp mücadele etmekti
Derken beni yaka paça yere serdiler
Beni doğduğuma pişman ettiler
Koca bir ömrü yok ettiler
Benim kirlenmiş bir hayata bırakacak bir şeyim yoktu giderken
Zorla canımı aldılar
Öfkelerine kurban gittiğim insanlar
Bir zaman önce ekmeğimi suyumu paylaştığım insanlar olmasa
Kanıma dokunmazdı bu hayattan çekip gitmek
Umudum,inancım bir kentte çığlık oldu
Zamansız bir ölüme karıştı hayallerim
Yoğurdum ekşi demeyen bir ülkede
Failimi bulmak çok zordu adalet için
Kader mi desem,ilahi adalet mi
Bir musibet buldu beni işte
Fazla söze hacet
Kimsesizler mezarlığında ölü olmak çok zor be anne
Erkan'a!