Senden Mahrum Çocukluğum Şiiri - Lütfi Avci

Elimden gidiyor çocukluğum.
Ana sütüne doymamış,
Sevgiden yoksun, şefkatten mahrum.
Senden mahrum kalan çucukluğum,
Ana şefkatini aramadan,
Elimden gidiyor...

Düşe kalka büyüyor çocukluğum.
Aşkın kucağında,
Sensizlik
Seni içiriyor sütten mahrum çocukluğuma.
Senle gelişiyor,
Sende tattığı gençlik duygusuyla...

Bilemiyorum, belki şimdi yirmi yaşlarında.
Ya da, dayadı merdiveni yolun yarısına,
Bıyıklarını görmeden,
Belki de kar yağdı şakaklarına,
Çocukluğumun...

Şair ne güzel bestelemiş değil mi çocukluğumu.
Bak, yolun yarısında çocukluğum,
Belki de dantenin tam ortasında.
Fazlasıyla ölüm kokulu,
Senin gerdanında,
Ana sütüne doymadan
Sensizlikle ölüm yolunda
Çocukluğum...