Kaybettiğim günlerde, bir kuru telaş sardı
Sürü sürü kargalar indi gönül bağıma.
Yoruldum bitkin düştüm, yollar gönlümü yordu
Dikenler batıp yakar, elime ayağıma
Bir aksak karıncayla yol yürürdüm yoruldum
Sabrı ondan öğrendim, o öğretti hayatı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
