Sende Şiiri - İbrahim Halil Demir

Sende, gözüm açıldı,sende dilim şakıdı.
Sende, karanlık dünyam aydınlandı.
Bu kadar mütevazı olmana hiç gerek yok,
Sende, bu gönül sevmeyi öğrenip uslandı.

Sende, aşkımın baharları yaşandı, ırmaklarım coştu.
Sende, kütrüm olan ayaklarım, sevdiğine koştu.
Erkekçe ve de mertçe itiraf ediyorum, işin kolayına kaçmadan,
Senden, önce taht kurmamıştı kimse, gönlüm bom boştu.

Sende, takatsiz dizlerime güç kuvvet geldi.
Sende, tekleyen kalbim, düzene girdi.
İyi ki rastlamışım sana, ne kadar şükür etsem azdır,
Sende, kurumaya yüz tutan fidelerim tekrar filizlendi.

Sende, melemeyi unutmuş koyunlarım kuzuladı,
Sende, sevda tarlalarımın yoncaları tekrar çoğaldı.
Duyan duymayanlara, hemen şevkle bildirsin,
Sende, nadasa bırakılan çorak araziler tekrar verimlendi.

Sende, uzun ve sıkıntılı kabuslu geceler, mutlulukla tanıştı.
Sende, kar nedir bilmeyen dağlarıma, metrelerce kar yağdı.
Herkese küs olan bu zavallı fakir gönlüm coştu artık,
Sende, küslük bitti, husumetler son buldu, aşk ve şevk geldi.

Sende, yaşama hırsım öylesine arttı ki, ölüm gelmez oldu aklıma,
Sende, tutundum kaldım, sevdanın asırlık çınar ağacına,
Okumayanlar okusun! Görmeyenler görsün! Yazmayanlar da yazsın!
Sende, içtim sevdanın en lezzetli şerbetini, bir yudumda doyuncaya.

Sende, nasırlaşmış ellerim, aşkın kalemini tutar oldu.
Sende, tükenmeye yüz tutmuş, merhamet mürekkebim doldu.
Yaza yaza bitiremez bu gönül sevda yolunun garipliklerini,
Sende, bıkıp usanmadan, benzetmeye çalıştığım resimler nihayet benzer oldu.

Sende, sevip de sevilmeyenlerin girdabında can vermiyorum artık,
Sende, çıkmaz sokakların karanlığında, yolumu kaybetmiyorum artık,
Her şey oldu bana gül gülistanlık, tenim tenine değdikten sonra,
Sende, cehennem hayatı yaşarken, bu çileli dünya hayatı cennetim oldu artık.
03/12/005