Kimse bilmiyor aklımdakinin sen olduğunu.
Ben seni gizli düşüncelerde sevdim.
Bu muzdarip gönlün derdi de sensin dermanı da sensin.
Seni bana dert diye gönderen de Allah,
Derman diye gönderen de Allah.
Ey Ölüm!
Nerdesin?
Ne vakit gelirsin kapıma?
Bu sürgün hayattan beni ne vakit kurtarırsın?
Yâr'e ne vakit kavuşturursun beni?
Bir özlemdir ki yüreğimi sızlatır.
Vazgeçtim Azizim.
Bu yol bana göre değilmiş meğer
Bu yolun sonu yok sanardım da
Buraya kadarmış meğer
İçim yanmıyor değil
Ziyadesiyle yanıyor
Yağmur;
Sen, gecenin ıssız sokaklarına yağarken..
Ben, uyuyamadığın gecelere fısıldayacağım..
Sen, dışarıdan serinliğini verirken insanlara,
İçindeki yangını hiçkimse göremeyecek, bilemeyecek ve sezemeyecekler..
O serinliğin ile birlikte hâfiften verdiğin yangını yâlnızca ben hissedeceğim, damlaların saçlarıma dökülürken..
Bu eller yazmaktan yorulur mu hiç?
Bu gönül sevmekten usanır mı hiç?
Bu yürek yanmaktan erir mi hiç?
Sonunda Yâr'e kavuşmak varsa
isyan etmek bize yakışır mı hiç?
Yalnızlık kötü birşey değildir!
Herşeyden uzak, merdümgiriz, huzur verici.
Kıymetini bilene dostlar!
Yürekten gelen bir ricadır bu;
Nefsimi, gönlümden ötede tut Rabbim
Nefsimi aşkıma alet etme.
Ben sevdiğimi, senin için sevdim
Nefsimden geçenleri aşkıma karıştırırsam
O sevgili, Rabbim'den istediğim sevgili olmaktan çıkar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!