Günler güz yaprakları gibi dökülürken ayaklarımın dibine,
Üşümüş çocuğun ateşi beklediği gibi
Geçen her gecenin ardından,
Senin aydınlığını bekledim çaresizce.
Sen yoktun o gecenin ayaz kokan karanlığında.
Binlerce adım attım,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta