Sen Yoktun, Anne Şiiri - Zer Duhi

Sen yoktun,
Ayağıma taşlar takıldı boyuna.
Yürüdüm, anne…
Yokluğunun mevsiminde,
Öksüz ve kimsesiz
Büyüdüm, anne.

Sen yoktun,
Var oluşumda eksiklik vardı,
Ne de zor sensiz yaşamak!
Hayat denen yolculukta yalpalamak…
Anne, bir uyan,
Evladına bak!
Yok tek bir sima
Evladını duyan…

Sen yoktun,
Bir hüzün sardı, sarmaladı beni.
Ev yemekleri bile seni hatırlattı.
Oturdum,
Yemek masasında ağladım,
İzleyenler bir anlam veremedi.
Zira ben de öyle,
Ben senden sonra
Hiçbir şeye anlam veremedim.

Sen yoktun,
Artık kıyafetlerim kırışık,
Ütünün yerini bile bilmem, anne.
Umuda dair zerre ışık saçmıyorum,
Çünkü umut dediğim şeyi,
Seninle toprağa gömdüm, anne.

Ben, beyaz kanatlı bir meleği
Senin yüz çizgilerinde gördüm,
Sonra boş duvara döndüm…
"Anne!" dedim,
Yankılandı sesim,
Sensizliğin boşluğundaki odada.

Başım ağrıyor, inan anne,
Başımda sen durmazsan
İlaçların şifası yok.
Dostlarım mı?
Sorma anne,
Hiçbirinin vefası yok.
Yaşam mı?
Yaşamın cefası çok
Ve üstelik pürsessiz.

Bana öksüz diyorlar,
Ama ben sensiz kimsesizim.
Kimsem yok,
Ki kimseyi de istemem, anne.
Boşluğunu dolduramaz
Hiçbir sevginin harcı.

Sen yoktun,
Yarınları istemiyorum,
Ben senli dünleri isterim,
Sensiz günleri istemem.
Teslimiyet içindeydim,
İnancım sana karşı sarsılmaz,
Senden sonra
Yalnızlıktan gayrı
Bana kimse sarılmaz.

Sensiz mutluluğun harcı karılmaz,
Gözden yaş süzülmeden,
Yüreğim üzülmeden
Adın anılmaz.
Ağladım, seni andım,
İnsan denen alçağa
Senin güven demenle inandım.

Ah, anne!
Kalpleri senin gibi
Süt beyazı, temiz değilmiş ki.
İşte bu, büyük bir yanılsama…
Olsun ama,
Sözünü dinledim, anne,
Sesini özledim, anne.

Sen yoktun,
Gözümde canlandın.
Kumral, kırışmış alnında,
Nasırlanmış avuç içlerinde,
Erkenden çöken yüzünde
Belliydi yorgunluklar,
Milim milim…

Ah, anne, ben
Eski ben değilim.
Saplanıp duruyor beynime
Geçmişin güzel günleri,
Daldırıyor beni uzak diyarlara.
Dalıp dalıp gidiyorum, anne,
Masivadaki hüznü mü,
Alıp alıp gidiyorum, anne.

Sen yoktun,
Yoktun işte, anne.
Acilen susma kanısındayım,
Her dizenin çeyreğinde
Kağıtlara yağmur yağdırıyor
Göz pencerelerim.

Hasılı, susuyorum, anne…