İstanbul sokağı bu sabah sessiz
Kaybı var da, tıpkı yas çekiyor gibi
Kimse yoktu, sanki kalmış kimsesiz.
Boynunu eğmiş te bakıyor gibi.
Ne oldu bu şehire
Her taraf bom boşş.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ağır bir gaz kokusu var havada
Canlar yorgun yüzleri solgun
Omuzlar düşmüş gözler fersiz
Yaşamaya çalışıyoruz bezgin ve çaresiz
Bekleme o yolcuyu kör kuyularda kalmış umarsız
Sevdalı bakışlar solmuş gözlerde yaş yürek de sızı
bekliyor bir kase içinde sunulacak acı şerbeti
İçtiği an çırpacak kanatları ve sonsuz özgürlüğe
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta