Sen Yoksun Diye Şiiri - Necati Kuruca

Şimdi ben sensizliğin son demindeyim
Yangınlarda kor alevler içindeyim
Bir boşlukta uçurumun dibindeyim
Aklım başımda değil sen yoksun diye

Senin hayranın bu gönül sana vurgun
İçimde bir huzursuzluk yüzüm solgun
Seni düşünmekten şimdi kalbim yorgun
Eksik bir yanım inan sen yoksun diye

Konuşmak istemiyorum susmuş dilim
Tutulmuş sanki kolum ayağım elim
Böyle yaşamaya alışkın değilim
İçim daralıyor hep sen yoksun diye

İnan artık hiçbirşey huzur vermiyor
Saatler durmuş sanki zaman geçmiyor
Sevgilim gözlerime uyku girmiyor
Uykularım kaçıyor sen yoksun diye

Gittiğin günden beri yüzüm gülmüyor
Ne yaptıysam bir türlü yerin dolmuyor
Olmuyor canım inan sensiz olmuyor
Çok canım sıkılıyor sen yoksun diye

Sahilde hiç kimsecikler yok bomboş kum
Her yerde senin izin var deniz durgun
Dalga sesleri yok duyulmuyor bugün
Martılar ağlamaklı sen yoksun diye

Kayıklar çekilmiş duruyor kıyıda
Bir gariplik sessizlik hakim adada
Sadece bir ışık var çok uzaklarda
Bütün heryer karanlık sen yoksun diye