Sen Yoksun Şiiri - Han Akçadağ

Bir harabe yükseliyor sis’lerin içinde
Boş kaldırımlar berduş mezarlığı !
Ruhsuz ölümlüler işgal etmişler,
Çocukça sevmelerin yüreğini!
Şehvet ve ihtiras;
Boyalı dudaklarıyla caniler,
Kanlı dişlerini saplamış masumiyetin tenine!
Umudu mızraklıyor riyakâr asabiyet
Bir kaçak saflık, arılık!
Tenhasında gecenin azgın düşlerle
Belirsiz gölgeler dedektif gibi peşimde.
Tek düze,
İpe sapa gelmez hoyrat bir düzlemin
Kokuşmuş ayazında buza kesmiş evler
Bir şehir ki;
Tepeden tırnağa sevgiden yoksun.
Hava soğuk ve sen yoksun!