Sen yoksun Şiiri - Servet Balıbey

katranlı bir gecedir benim göz kapaklarım
ayrılıktan usanmış kırpmıyorum ey minder
korkularla yüzleşmek en büyük karanlığım
kapattım mı gözümü yıldızları yok eder

sevemiyor yüreğim ısınmıyor ellerim
tek çaresi halimin kırptığım şu gözlerim
gündüzlerden sürgünüm gecelere musallat
bir yıkık harabeyim tek gördüğüm sevdiğim

intizarım yüz metre çam ağacının solu
sevdiğimin acımadan çekip gittiği yolu
takıldım mecnun gibi gözlerimi dikmişim
o anı binbir kere yaşıyorum, yok sonu

dehsetindeyim yalnız azabındayım yoksun
hayallerinde dünyam güzel yüzünden yoksun
kapılar açılmıyor pencereler bir duvar
çiçeklerin çok susuz sulamaya sen yoksun