Sen Yoksun Şiiri - Mehmet Şirin Kurhan

Sen yoksun ve bu şehrin tadı tuzu tamamen kaybolmuş gibi.
Kuşlar bile ötmek istemiyor, sanki bahar gelmiş ama sen gelmemişsin.
Güller solgun, çiçekler susuz…
Sen soracak olsan ne derdim, ben anlatacak olsam ne söylerdim, bilmiyorum.

Sen yoksun, dört mevsim hep sonbahar gibi.
Yapraklar dallara küs, ağaçlar çırılçıplak,
Baharı bekleyen ağaçlar kadar sabırsız,
Sabahları güneşi bekleyen şehir kadar sessizim…
Ve ben hâlâ seni bekliyorum, her gün, her gece, her an.

Sen yoksun, bu şehir yalnız ve kimsesiz,
Oturmuş yokluğuna ağlıyor, her köşesi senin eksikliğinle sarsılıyor.
Her gün yağmurlar yağıyor, sokaklar ıslanıyor,
Ve yüreğimde fırtınalar kopuyor, sessizce ama şiddetle.

Sen yoksun, olsaydın kuşlar göçüp gitmezdi bu şehirden,
Yapraklar dallardan düşmezdi, ağaçlar baharı karşılayabilirdi.
Olsaydın, bu şehir yokluğuna ağlamazdı,
Ben ağlamazdım…
Ama sen yoksun,
Ve ben hâlâ seni bekliyorum, bu şehirle birlikte, her nefeste, her adımda.