Sen Yoksan Şiiri - Candan Sevinç

Sanki günışığı kırgın düşmüş yüzüme
Sanki bulutlar gözyaşına durmuş ellerimde
Sen yoksun
Kabahatler işledim belli belirsiz
İdama mahkum gözlerim
Sen yoksun
Devinimlerini duyuyorum bir bebeğin
Hissediyorum yakarışlarını
Sen yoksun
Kapılar karanlık başımda bir gölge
Aşağıya düşüyor ayaklarım
Sen yoksun
Yüreğim ıssız bir zindan
Demirleri sazım
Sen yoksun
Kaçıp gitmek gerekir artık bu şehirden
Ardıma sererek yalnızlığı
Kurtulmak gerekir korkulardan
Sen yoksan.