Sen Yokken Üşüyorum Şiiri - Ekrem Öztürk 3

... Anlarmısın sevdam beni...!
Sen yokken üşüyorum ben...
Ben seni öyle deli sevdim ki, tıpkı senin bana, "deli adam" dediğin gibi "deli bir sevdayla" seviyorum seni.
Bana hep deli sevgilim dedin ve bende bana yakışır şekilde "en deli" halimle sevdim seni.
Hani bana nefesim, ömrüm derdim ya sevgilim!
Hani ondan sonra ne olursa olsun dünya yansın umurumda değil demiştin ya!
Birlikte hayatımın en güzel gününü geçirdiğimiz gün gerçekten onun bir gün süreceğini düşünmedim.
Artık bir günlük bir hayatım var sadece, bir günlük mutluluğum ve bir günlük ayrılık acım var.
Ömrüm varlığına yazıldı.
Varsan, varım sevgilim...!
Hep ya gidersen diye korkarken aslında gideceğine hiç inanmadım.
Biz yasak bir sevdanın çocuksu âşıklarıyız. Kırşehir in, sokaklarına sakladım sevdamızı; bir gün kalabalıklardan sıkılırda özlersen diye senin içinde bir yol bıraktım o sokaklara giden...
Bir gün gel olur mu?
Gel ki seni hala unutmadım diyebileyim sana.
Bir gün gel ki hala sana ağlıyor gözlerim, gözyaşlarımı sil diyebileyim.
Eğer gelmezsen yazık olmaz mı biriktirdiğim gözyaşlarıma yazık olmaz mı?
Delice
haykırmak istediğim içimde dolan, yutkundukça boğazımda düğümlenen aşkıma.
Hep kendimi yalnız hissettim bu şehirde; ne bana ait sokaklar ne bana ait insanlar yoktu hiç bir yerinde.
Ve bir gün sen geldin bu şehre.
Senin gezdiğin bütün sokakları, senin gördüğün tüm insanları bana ait yaptım.
Çünkü onlarda sen vardın.
Sen geçtiğin sokaklarda kokunu içime çektim, seni özlediğim an bütün nefesimi şehrin üzerine üfledim ki, tüm şehir sen koksun diye...
Artık her geçtiğim sokak her oturduğum yer sen kokuyor.
Ama kokunda yetmiyor sevgili....
Gözlerini görmek ellerini tutmak aşkımı sana söyleyebilmek istiyorum.
Kahverengi gözlün seni çok özlüyor sevgili..
Biliyorum sende beni düşünüyor ve özlüyorsun...
Olmadığın ve olmadığım zamanlarda, sana yolladığım kalbime iyi bak sevgilim ve elimi hiç bırakma üşürüm biliyorsun…