Sen Yokken Şiiri - Melike Kordon

Soğuk oldu iklimlerin cümlesi, sen yokken
Ay ışığı sönük yıldızların yanında
Yıldızlar bir içli keman çaldı yokluğunda
İnledi nağmeler, sevdan gönlüme çöktü sen yokken

Bir asi başım var, fırtınalar durmuyor
Damlalar usulca süzüldü sokaklarımda
Bu yürek, kim bilir kaçıncı dolan bacında
Seherler, geceler gibi karanlık, sen yokken

Ömrümüzün kaç baharı kış oldu bilir misin?
Kaç zemheri dondu gözyaşım yanaklarımda
Savamadım ben, bu kaçıncı yalan sevda?
Adam gibi sevmeye hasret kaldım, sen yokken

Yokluğun acı acı söylediğim dudaklarımda
Bu yürek sırtını dayamış ayrılıklara
Bir garip ıslık çalıyor duyuyor musun?
Şu erik ağacının dallarında
Ağaçlar çiçek açmaz oldu, sen yokken
Dilim söylemez oldu
Yüreğim dolu dolu çarpmaz oldu
Ömrüm viran oldu, sen yokken

Sen yokken ah sen yokken
Ne acılar dolandı dilime
Ne günahlar dizildi fikrime
Gittin ya hani o karanlıklar şehrine
Kendime gelmedim ben, sen yokken

Kaç zaman geçmiş
Zaman ayrılıklara süzgeçmiş
Mühürlüyorum sensiz geçen yılları şimdi
Hepsi nafileymiş
Ben benden gittim
Ben aklımı firar ettim, sen yokken

Şimdi buruk hasret akşamlarında
Yokluğun, senden kalan tek hatıra
Gözlerini, yıldız yaptım karanlıklarıma
Kaç geceyi sıkarak avucumda erittim,
Sen yokken.

Kara kışlar boranlar sardı umutlarımı
Yıldırımlar coşturdu gri bulutlarımı
Sen kokan hasret bahçelerinde
Kokladığım kaç gül toprak oldu, sen yokken

Sessiz bir bahar günündeyim şimdi
Sensiz buruk ömürdeyim şimdi
Bir gün beyazlara bürünsem bile
Olmayacaksın biliyorum, şimdiki gibi

Duvağımda papatyanın dalı, sensiz solacaksa bile
Dünyaları değişmem, doyamadığım gözlerine
Bu gece vakti nerden dolandın dilime
Hasretin var ya
Zehir zemberek gecelerde
Yaşarken ölürdü beni, bin kere

Yakamozlardan şarkılar seçtim sana yüzlerce
Sararmış yapraklara hüzün ektim güzlerce
Ömrüme adadım da gözlerine
Gitmedi gözlerin, gözlerimin önünden,
Sen yokken.