Sıkılsa her gün.
Belindeki kemer.
Vurulsa, vurulsa.
Sırtına yıllarca semer.
Direnmezsin………..
Sen yine, aynı sensin
Sen yine, aynı sensin.
İtaat etmeyi.
Emirle yönetilmeyi.
Köle misali yaşamayı
El, etek, öpmeyi
Uşaklık yapmayı
Kendine yakıştıran
Yine sensin.
Yine sensin.
Kapı kulu olmak.
Ciğeri beş para etmezlerin.
Karşısında el pençe
Divan durmak
Sürekli başkalarınca
Sorgulanmayı.
Bir buyruk gibi algılayan
Ne yazık’ ki
Yine sensin,
Yine sensin
Ucuz, süslü laflara.
Çabuk kanan.
Bir kilo makarna.
Bir torba kömüre
Onurunu satan
Ne yazık ki, ne acıdır ki
Yine sensin, yine sensin.
Laik olduğun gibi.
Yöneticini seçersin.
Oturur,
İsyan eder yakınırsın
Vatanını, Bayrağını
Laik Cumhuriyetini
Onurunu
Bir kilo makarnaya
Bir çuval kömüre satarsın
Yumurta ağza geldi'mi
Feryat eder,
Mazlumu oynarsın
Kısacası, açıkçası
Sen yine aynı sen oldukça
Sırtına palan vurup binen çok olur
İncilen,yine asalet olur, öz olur
İnsanlık olur……………………........
Şair Cemal
Yine kabahati
Cehalette bulur
Aydınlığı istemeyen
Karanlığa sığınan
Tercihini..............
Cehaletten yana yapan
Kendine.................
Bu kaftanı yakıştıran
Yine sensin,
Yine sensin
SAYGILARIMLA
25.Ocak 2008
Şair 67
Kayıt Tarihi : 27.1.2008 01:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlık nereye koşuyor, Asalet, öz neden yok oluyor. Şair Cemal İnsanlığı sorguluyor. Şiirinde Asaleti, özü ve Cehaleti anlatıyor. Acaba, bu sorgulamaya, Gönül dostları, Saygın yürekler nediyor, nasıl bir yorum getiriyor. Saygılarımla efendim.....

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!