Yakamozlanan gecelerin birinde
Ansızın üşüdü Kadın
Isıtmıyordu yüreğindeki sevda
Uzattı ellerini
Yalnızlığına dokundu sonra
Çaresiz
Yorgan diye
Ay'ı çekti üzerine
Güneş'i giyindi her sabah
Denizlere sığındı
Soyunup soyunup her gece
Serpildi üzerine
Sessizdi
Mekânsızdı
Bir sönüp, bir yanıyordu
Büyürken Ay
Büyüyordu kendi içinde
Bir yalnızlığı
Bir yorgun gece bekçisi martılar
Bir de kıyılara vurmuş unutulmuşlar
Şahitlik ediyordu o büyülü seremoniye
Ve hep bir ağızdan mırıldanıyorlardı sonsuzluğa
Sen yeter ki her daim ışılda
O beklediğin, mutlaka fark edecektir seni
Gözü takılacaktır bir gün yıldızlara
Özlem SABA
Kayıt Tarihi : 2.10.2020 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Özlem SABA’nın Şiir Kitapları; Münferit Aşklar, Aşk Kadından Öğrenilir, Beklenen Sevgiliye, Hoş Geldin Sevgilim, Güzel Uğurla Beni, Gül Bahçem, KertenKelebek Şiirler, Aşkımdan Vurdular, Gül Kurusu Ölümler
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!