Sen Varsan… Şiiri - Safet Kuramaz

Kimse, insan ruhunu keşfetmeye çalışmaz!
Oyun içinde küçük hesaplar maya tutmaz!
Bu yüzden aşkta sihir, bedeni keşfettiğinde biter!
Tsunami gibi birdenbire geçmişi siler atar...
Bu yüzden dertlenmiyorum geçiyor diye her an...
Zaten uzun zaman sabır ederek,
Gerçek aşklar şarap gibidir,
Ve içmesem de bilirim çok kıymetlidir...
En yaşlısına hiçbir asırda paha biçilemez!
Aşkında böyle değerlidir, kaplar her yanımı
Kavuşmak adına öğrendim zor sabrını…

Geçip giderken aşkımdan habersiz ve hızla ömür,
Ölüm gerçek, nihayet gelen sondur!
Mecnun gibi Leyla’sına kavuşamadan özgür,
Bir destan mı olacağım yazan ahlarımı…
Umutsuz heyecansız ve sensiz, neyleyim yarını!

Elimiz değseydi yaşam dalgalarına denizin,
Ölüm korkusu silinseydi gelecekten…
Umut safında olsa da sonsuz, bizle eğlenen
Geri verseydi sensiz bırakan yarınımızı…

Aşkımız var ya, aramızda kalan son perdede,
Sabırsız merakımın önünde, yapar ya işkence,
Belkıs’ın Süleyman’a ışınlanan tahtı peşinde,
Varla yok arasında aczimle kalmış umut içinde…
Seninle olmak hep hayalse, unut gitsin yarını
Alacak yoksa seninle hepten dolmuş kıt aklımı...
Dolaşacağım deli… Deli!

Anlatsan da nefsim anlamıyor, dünyalık ya!
Dokunsun, görsün, konuşsun istiyor bir kere…
Sonra ne olacaksa olsun gitse de selin önünde,
Havva’nın Âdemi günaha ikna ettiği-ağacın altında
Adı özlemse unut gitsin bilinmez yarını...

Baharın sıcacık teması bedenimizde,
Cennet kokusu çiçekler nefesimizde,
Bütün emanet hesaplar kalsın gerimizde,
Unut gitsin, benden yoksun bırakacaksa yarını...
Sen varsan eğer şu an, anlarım yaşadığımı!