Sen Vardın Şiiri - Andelip Andelip

Gözlerin değince, güller açılır,
Ömrümde ne varsa, onda sen vardın.
Kalbimde sevgiyle, diller açılır,
Aşkınla tutuşan, canda sen vardın.

Sensizliğe düşen, yüreğim sendin,
Geceme nur veren, dileğim sendin,
Sevda nedir bilmem, bildiğim sendin,
Gelen her kervanda, handa sen vardın.

Bir yudum sözündür, susuz gönlüme,
Merhem oldun her an, yanan hâlime
Kalbini koyarken şimdi kalbime,
Aşkın için akan, kanda sen vardın.

Hasretin yolları yorsa da beni,
Sabırla bekledim vuslatı seni,
Alnında yazılan, meçhul ismini,
Aşkımı sır bilen, tan’da sen vardın.

Geceler suskundur, derinden bakar,
Bir dua gizlenmiş, dilinden akar
Adını anarken, kalbimi yakar,
Dokundukça sana, tende sen vardın.

Bir sevda dokundu kalpten özüne,
Kök salıp işledin, şimdi sözüne,
Ömrümüz yazıldı, göğün gözüne,
Ben sana döndükçe günde sen vardın.

Bir yemin ettim ki, kalbimle sana,
Sır olan hayatta, akan zamana,
Şimdi bahar olur, bütün kış bana,
Ebedi bir aşkla, şânda sen vardın.

Bir gülüş bıraktın, solmaz içimde,
İsmin yankılanır, gece düşümde,
Bu aşk için dua, her an dilimde,
İlâhî nefeste, zanda sen vardın.

...andelib..