Sen Üzülme Şiiri - Gül Su 2

Sen üzülme...
ben heba ederim senin uğruna
kendimi.
Sen üzülme...
Boş ver ben ağlarım...
Kalmasın gözlerimde akacak
bir damla göz yaşım.
Sen üzülme...
Ben kışına güneş olup doğarım,
ısıtırım ellerini.
Sobanda yanan köz olurum...
kor olurum kül etmem ateşini.
Sana kıyamayan,doymayan ben...
Uykusuz gecelerine yoldaş olurum.
Hiç kimse duymadan bilmeden...
Hayalimde saçlarını okşar uyuturum.

Sen üzülme...
Ben avuturum yüreğimi sessizce.
Seni üzen ne varsa,her ne varsa...
ben yollarına çıkar sıra dağ olurum...
Okyanus olurum...
Pusulan olurum.
Işıksız kaldığında,
Bir kıvılcımla yakarım geceleri...
ışığın oluveririm.
Gökyüzün olurum...
Ayın olurum,yıldızın olurum.
Sen üzülme...
Saçının her teline kurbanın olurum.

Sen üzülme...
Kışlarına bahar,
Baharlarında gonca...
Goncada açar gülün olurum,
Yazın olurum,
Yüzünü güldürenin olurum.
Sen iste...
Çölüne yağmur,
Yağmurunda çıkan gökkuşağın olur,
renklendiririm dünyanı.
Yeterki sen iste...
Ömrümü ömrüne katar
Uğrunda ölenin olurum yamacında.