Sen Uyurken Şiiri - Kürşat Uçar

sen uyurdun
ben masumiyetini yazardım
susuz rakılar gibi
susuz yazlar gibi
susuz yazılar
kurak nevresimler üzerine temmuz ortası.

o gün ne olursa
ne biterse başlamadan bile
aynı yorganın altında eridi bizle
seninle o yastığa başımı koyduğum an
kaçınılmaz bir hafıza kaybıydı
yalnızca kötü anlar üzerine...

saçlarında düzleşiyordu dağınık hayat
hangi iyi ressamın fırçasıydı değen yüzüne?

kaybetmekten en çok korktuğum oyundun
oyunsuz dolansız ve 'sadeliğin kendine has gösterişiyle'
...

gözlerinle kapanıyordu gece
gözlerin kapandığında açıyordu gün yüzüme...

uykun taze sabahım...