Sen sustun, bırak gece de sussun
Eski anılar, özlemlerim içime dolsun.
Dolsun da acıtsın, maziye savursun
Sen sustun, bırak gece de sussun.
Eskiden nasıldık, şimdi nasıl olduk.
Zaman savurdu bizi acıya boğulduk.
Kalbimiz yanıyordu, şimdi buz gibi soğuk.
Sen sustun, gece sustu, dolunay donuk
Özlemlerim şimdi ağlıyor bir çocuk gibi.
Acı denizindeyim derindir, görünmüyor dibi.
Mecnun misali yandı, tutuştu yaktığın deli.
Sen sustun yarim, konuştu özlemlerin dili.
Böyle oluyormuş gecenin derin sessizliği.
Zaman acıyla yürütürmüş zehirli akrebini.
Sen sustun, suskunluğun susturdu beni.
Sen sustun, gece sustu, gelecek pustu…
14/06/2006
Kayıt Tarihi : 24.12.2007 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her sessizliğin ardında bir fırtına oluyormuş... Siz siz olun susturun sessizliği ve hayatın kalabalığına karıştırın kendinizi sır olun, herkes çözmeye çalışsın sizi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!