Sen "siz" ken Şiiri - Baha Şerbetçi

sensizken gün eksik doğuyor
gökyüzü her sabah seni soruyor
içimde yankılanan boşluk
adını fısıldıyor, usulca bir zulüm gibi

Sen "siz" iken
Ağaçlar yerinden sökülüyor
Nefesim kesiliyor
Attila susmuyor !
Faleketim okurdu diyor ağlardım

Her şeyde sen varsın
çay demlemiyorum artık mesela
çünkü iki bardağa alışmış elim
Başak sadece bir durak değil
Sen benim kuşum değilsin
sokaklar daha gri,
bende senden önce yoktu gri
ben vardım , ben yokum
Sen yoksun
yalnızım , hâlâ yaşıyorum

Göğsümde ağır bir karanlık
Göğsümde geçtiğin yollar
o yolları ezberlemiş yolcuyum
Dön demiyorum
çok oldu o gemi gideli

bir sabah, senin adını duydum
rüzgâr, seni andıran bir şarkı gibi geçti
ben sustum
belki de bir hayaldin,
uzak, karanlık bir gövde
Nefes aldırmak için görevde

Bekliyorum seni
Ölüm gibi
Dönersin diye değil
Unutmazsın diye

içimde durmadan sen çalıyor
çaldığında tüm sesleri kıstıran
rahatsız edici ama
Filmin duygusunu taşıyan o şarkı gibi

Susmadın ama bil ki,
tamamlayacağım
adı sende kalan cümleleri