Sen sin işte Sen Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Sen Sin İşte

Ve şöyle devam ettim...
Bendeki seni, sana nasıl tarif edebilirim ki?
Sen’sin işte.

Konuşsam — dilim,
Sussam — özlemim,
Baksam — gözüm,
Duysam — kulağım...

Ben kendimi dahi tarif etsem,
Bendeki "ben" de sensin işte.

Nefes alsam — ciğerim,
Yattığımda — rüyam,
Kalktığımda — güneşimsin.

Seni, sana nasıl anlatayım ki?
Sen’sin işte... Sen.

Yazsam — şiir oluyorsun,
Okusam — roman,
Çizsem — yıldızım oluyorsun.

Duyanlar da, okuyanlar da beni
"Şair" sanıyor.
Oysa bir bilseler...
Bendeki seni bir bilseler...

Çöle düşmüş "Kays" sanırlar beni.