Sen Sevmekten Ne Anlarsın Be Kadın

SEN SEVMEKTEN NE ANLARSIN BE KADIN

Sen sevmekten ne anlarsın be kadın,
Sevda dediğin rüzgâr mı, esti geçti sanırsın?
Ben yüreğimi koydum yoluna,
Sen basıp geçtin, iz bile bırakmadan.

Sevda, bir çift gözde kaybolmakken,
Sen gözlerini kaçırdın benden.
Ben bir bakışınla dünyayı unuturken,
Sen dünyanı başkalarıyla kurdun gizliden.

Bir sözünle umut oldun,
Bir gülüşünle bahar.
Ama ardından esen rüzgârla,
Sonbahar oldum, savruldum yaprak misali.

Ben geceleri seni düşünerek uyuyamazken,
Sen başkasının hayalini mi kuruyordun?
Ben gözyaşlarımı yastığa saklarken,
Sen gülüşlerini kimlere sunuyordun?

Sevda, sabretmekti, beklemekti,
Kahrolmak, ama yine de vazgeçmemekti.
Sen sevmekten ne anlarsın be kadın,
Senin için aşk, sadece gitmekti…

Hamit Atay