Sen Olsaydın Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Sen olsaydın şimdi yanımda;
Bu kadar acı çekmezdim,
Bile bile kendimi yakmazdım böyle.
Yıkık viran olmazdı gençliğim zalimin ocağında,
Sen olsaydın, dört elle tutunurdum gelen yıllarıma.
Umut madenimi patlatmazdım böyle derinden,
Bir kesik atıp da koparmazdım sevinçlerimi kökten.
Mumyalanmış gülüşüm olmazdı yüzümde,
Sen olsaydın çok mutlu olurdum, hem de yürekten.
Bu kadar savunmak zorunda kalmazdım kendimi,
Biliyorum, bu kadar mücadelem olmazdı leş kargalarıyla,
Sen olsaydın yormazdı hayat beni.
Bu kadar yük binmezdi omuzlarıma,
Bu kadar ağır gelmezdi gelen günlerin kavgası bana.
Sen olsaydın sığınırdım sana,
Korkularımı örterdim senin yanında,
Seninle aşardım, şimdi bana zor gelen engelleri,
Seninle patlardı penceremdeki kaktüsümün çiçeği.
Oysa sen yoksun şimdi.
Ne ağrılar var yüreğimde, ne acılar.
Yüküm çok ağır tek başıma zordayım oysa.
Kaktüsüm bile çiçek açmıyor, değil ki güllerim açsın,
Sensiz hayat tek başına çok ağır ve zor geçiyor.
Sen olsaydın,
Keşke sen olsaydın,
Ta en baştan, son ana kadar sen olsaydın.
Hayat bu kadar derinden hırpalamazdı beni
Gülüm keşke sen olsaydın.