Sen olmayınca
Bulutlar kovar güneşi
Penceremden…
Islanır yağmur damlaları
Elimdeki mendilden…
Kırkikindi yağmurları dökülür
Yüreğimdeki haziran sıcağına…
Sen olmayınca
Öksüz kalırım…
Mezarsız ölüler gibi
Sahipsiz ve gereksiz;
Ölüsüz mezarlar kadar
Anlamsızdır mevcudiyetim…
Fazlayım adeta yeryuvarlağına…
Sen olmayınca
Kış olur mevsimler
Saçlarının kokusunu
Rüzgâr çalar benden
Bir serçe üşür karlar içinde…
Ve sıcaklık arar umarsızca;
Sığınarak bir kardanadamın kucağına…
Sen olmayınca
Yok olur aşk, yeryüzünden
Sabah nasıl başlarsa;
Akşam, öyle biter gün.
Gülmeyi unutur tüm insanlar…
Masallar da yalnız bırakır –sensiz- beni;
Ardına saklanmak için; kaçarlar Kafdağına…
Kayıt Tarihi : 21.12.2012 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!