Sen olmasaydın Şiiri - Senem Erdem

sen olmasaydın
güler miydi gözlerimin içi
tutar mıydı dertlerimin yasını çareler
ve
bekler miydi kollarım umarsızca
karşılıksz kucaklaşmaları

hasret yakarken, karanlıklarda
gazı eksilmeyen lambaları
özlemin tutuşturur muydu
sobadaki kayıtlı odunları
gözlerim kapalı anımsarım hep
alev alev yanan
dudaklarını ısırışlarını
dönmenden yanadır pişmanlığım
sen yine başımın etini ye
ben her şeye olurum razı

konuşammazdım karşında
yüzüm kızararak ben
gözüm telefonun
üzerindeki dantellere takılırken
çıban çıkar mıydı hiç
inceliklerimin içinde

sigaraya başladım bak
ellerimi bıraktığın ilk günden bugüne
hala içiyorum şişeden yokluğunu
bir sesini duysam
inatla devirebilir miyim ki
korkularımın boyutunu

saçlarına kakül bırakmışsın
gördüm çok yakışmış
umut yolunu bekleyenlere
ince uzun parmakların
gösterir miydi rotalarını gemilere

seni uyurken seyrediyorum
on ikilerden üçlere kadar
sen rüyalarımın atlaslarında
demir alırken yüreğime saplanan
çarpıntılarımı da görmüş aşk

şimdi daha sıkıca
daha sıcak
kaymaz bir halı gibi dilimden
bir de seni unutmak olsaydı ezberler
sen olmasaydın
duyarmıydım seni içten