Sen olmasaydın Şiiri - Fatih Yılmaz

Gecenin karanlığında parıldayan yüzüne
Mısralarımı çarpıp kaçarken ellerim
Senki benim yalnızlığımın soğuk çehresine
Hücresine kadar sendin hunharca özlediğim
İşte bu yüzden her sabah güneşimin üstüne doğmasaydın
Nasıl sararıp solardım sen olmasaydın! !

Çocukluğumda kaybettiğim küçük mutluluk
Defterlerime adının büyük harflerle karaladığım
Sen o sonbahar mevsimindeki en son yolculuk
Sen sonsuzluk aleminde yüreğimi yaraladığım
Kilometrelerce uzaktan sesimi duymasaydın
Tekrar nasıl konuşurdu dilim sen olmasaydın

Dalıp hayallere ruyalarla uyandığım
Her ayrılık mevsiminde siyaha boyandığım
O aydınlık gözlerinle gözlerime bakmasaydın
Nasıl unutmazdım gülmeyi sen olmasaydın! !