Sen Ol Şiiri - Tuba Yıldırım Başkıran

Eve geldiğimde kapıyı sen aç,
Bileyim senin evde olduğunu,
Kapıda terliklerin olsun, fortmantoda hırkan.
Diş fırçamın yanında fırçan olsun.
Koltukta izin, aynada yüzün olsun.
Senin ayak seslerin olsun evin dört bir köşesinde.
Senin sesin çınlasın duvarlarda.
Balkonda manzaram sen ol,
Sen denizi izle ben seni.
Sen cıvılda ben dinleyeyim seni ömrüm boyunca.
Sen çay demle ben sana demleneyim.
Saçlarını tara tellerini sayayım.
Gözlerin gözlerimde mühürlü kalsın.
Evim sen koksun, mutfağımda tıkırtın olsun.
Gülüşlerin de yanın da olayım, bana gülümse,
Yüzün kızardığında öpeyim yanaklarından, sarılayım sana.
Gecenin serinliğinde alev alsın ruhum...
Gece seninle bitsin,
Saçların kalsın yastığımda,
Kokun varya o kokun bir parfüm şişesine sığsa...
Uyandığımda uyuyan seni izlesem...
Bu gerçek mi diye bin kere şükretsem...
Şişik surat, gözler kızarık, boğum boğum parmaklar,
Ellerin pamukluğu ...
Yavaşça açılan gözler, mırıldanan dudaklar ...
Yataktan kalkışın, yürüyüşün edan, işven, cilven, gölgen ...

Hep sen ol istiyorum hep sen ...
Bir bilsen ya seni sevmenin nasıl bir mutluluk olduğunu...

Hayali bile güzel, seninle olmayı düşünmek.

Hiç bir zaman anlamayacaksın beni,
Seni nasıl sevdiğimi.

Bir kelebeğin bütün güzelliği sensin ve sen bunun farkında değilsin.

Beklerim sonsuza kadar bilsem ki geleceksin,
Gel.

Bir kere evet de ömrüm bitiyor.
Sensiz seninle yaşarken ömrüm bitiyor.