İçimi acıtan katlanılış erittikçe inceltiyor umudu…
Tükeniş başlıyor direniş yorgun, bitik, suskun artık…
Artık öğretecek bir şey bırakmıyor hayat
Öğreneceğim sancılar zaten volkan bağrımda…
Azımsanmayacak kadar dert, sitem özlem tükettim
Yol tükettim iz tükettim sen tükettim seninle ben tükettim
Ölümü, azraili düşledim ateş ortası buzlu odalarda
Odak noktası kuramadığım bağlaçlar birleştiremedim
Tükendim ama hala nefes almaktayım… Ölmedim…
Yılları çızdim hayat çizgimde silinmez izi derinde…
Görünmez görünse sessiz duyulmaz duyulsa nefessiz boğulmaz…
Bir ben tükettim bir sen tükettin nokta koydun sen ben bitirdim…
10/01/2012
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Çok sağ olun saygı selam olsun....
Güzel bir çalışma olmuş gerçekten.Kutluyorum emeğinizi.Saygılarla.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta