Sen Nesin? Şiiri - Osman Karababa

Aklını ‘inkar’la yiyen zavallı
Sırlar âleminden nidâ var sana…
Şempanzeye endekslenen fehimsiz,
Niçin varsın, sebebi sorsana…

Madem ki bu arz’ın sahibi yok da,
Dünya, güneş… nasıl durur boşlukta?!
Ölüm vardır her alınan solukta,
Sonun nedir şu aklına sorsana…

Resm’edilmiş formüllerin goncası
Yaratan’ın olur mu hiç öncesi?
İnsan için nimetlerin buncası,
Boşa mı verildi kafa yorsana!

Arz’ın her şeyinde O’nun mührü var,
Keremsiz, lütufsuz… kainat donar.
Her canlı Rahman’a şükrünü sunar,
Sen zillete değil O’na varsana...

Gün gelir gözünün ışığı söner.
Her insan er geç ‘’Asl’’ına döner,
Varlık hikmetine bir fikir öner,
Bunu düşündürmek epey zor sana...

‘’Vahdet’’ kapısından varlık bu hikmet
Eşref-i mahluksun, halini fikret!.
Hayat ancak dünyadan mı ibaret?..
Bilir isen bu kainat dar sana…

İlâhî nizamdan çabuk usandın,
Nefs-i emmâreyle iblise kandın.
Yaptığın yanına kalır mı sandın,
Cürmün cehennemde olur nâr sana..

Her neye bakarsan ‘’O’’nu görürsün..
Her saniye damla damla erirsin.
O gün gelir Sırat’ta da yürürsün,
Zamanı geriye haydi sarsana…